ارتباط حجم فعالیت بدنی روزانه با متغیر های کاردیو متابولیک در زنان سالمند یائسه

چکیده مقدمه: بیماری های کاردیو متابولیک شامل بیماری های دیابت، پرفشارخونی،چربی خون و بیماری های قلبی می باشد. پیاده روی به عنوان عاملی پیش گیرنده و کاهش دهنده عوامل خطرزای کاردیومتابولیک شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی ارتباط تعداد گام روزانه با متغیر های کاردیومتابولیک و همچنین بررسی تاثیر حجم فعالیت بدنی بر روی این متغیرها می باشد. مواد و روش ها: حجم تعداد گام روزانه به وسیله گام شمار الکترونیکی داوطلبانه در زنان یائسه سالم(40نفر) اندازه گیری شد.آزمودنی ها (سن 4.6±55.9 سال) به دو گروه فعال(20 نفر) و غیرفعال(20نفر)تقسیم شدند. سطوح متغیر های کاردیو متابولیک با استفاده از روش های استاندارد اندازه گیری شد. نتایج: میانگین تعداد گام روزانه گروه فعال(2659 ± 8022) نسبت به گروه غیر فعال(913 ± 3450) به صورت معنادار بالاتر بود. متغیرهای ترکیب بدن(bmi,%bf, whr) در میان دو گروه تفاوت معناداری داشت بعلاوه ارتباط معکوس معنادری را با تعداد گام روزانه نشان دادند(0.05>p). همچنین انسولین ناشتا ، ldl-c,tc, tg, homa-irو گلوکز ناشتا در دو گروه تفاوت معناداری نداشتند و ارتباط آن با تعداد گام روزانه نیز معنادار نبود(0.05p ، 0.34 r=). نتیجه گیری: افزایش تعداد گام روزانه حداقل به مدت 2 سال در زنان سالمند یائسه با کاهش عوامل خطرزای بیماری های مزمن(افزایش hdl-c) و کنترل چاقی(bmi,%bf, whr) ارتباط دارد و به نظر می رسد که استانه بالاتر از حجم گام روزانه سالمندان معادل 8000گام با پروفایل تغییرات عوامل خطرزای کاردیومتابولیک (انسولین و گلوکز ناشتا ، ldl-c,tc, tg, homa-ir) وابستگی نشان دهد .